45 ημέρες Bike Trip στο Νεπάλ
Ποδηλατούμε μαζί με τον συνεργάτη και φίλο, Φώτη Κονταργύρη στα άδυτα του Νεπάλ και των επιβλητικών κορυφών των Ιμαλαΐων.
Με αυτήν τη συνέντευξη που ''σπάει τα όρια'' ολοκληρώνουμε τον αρθρογραφικό μας κύκλο «Chasing the Greek Adventure», όπως παρουσιάζεται στο διαδικτυακό τόπο της Redbull, με την επιμέλεια της WayOut Adventures.
Ο Φώτης Κονταργύρης, μέλος της Explore Messinia, έχει αφιερώσει τη ζωή του στις υπαίθριες δραστηριότητες. Μάθε τα πάντα για το ταξίδι του.
Η πεζοπορία, το κουπί σε θάλασσες και ποτάμια, η ποδηλασία και τα σχοινιά είναι λίγα από τα μέσα που χρησιμοποιεί καθώς κυνήγα τα σπανιότερα και πιο όμορφα πρόσωπα της φύσης. Γνώρισε εδώ τον Φώτη Κονταργύρη.
Τι σε έκανε να επιλέξεις αυτόν τον προορισμό και μάλιστα αυτή την hardcore προσέγγισή του;
Το Νεπάλ σαν προορισμός υπάρχει στο bucket list όσων ασχολούνται με τις δραστηριότητες στη φύση για μια σειρά από λόγους. Εκεί βρίσκεται η περίφημη οροσειρά των Ιμαλαΐων με τα ψηλότερα βουνά του κόσμου, από κει επίσης απορρέουν αμέτρητα φαράγγια και ιερά ποτάμια που τροφοδοτούν με ζωή όλη την Νότια Ασία.
Η ποικιλία του τοπίου είναι ανεξάντλητη καθώς το υψόμετρο ξεκινά από τα 60 μέτρα με φιλικό τροπικό κλίμα, μαϊμούδες, κακαόδεντρα και mango και φτάνει στο ακραίο αφιλόξενο αλπικό πολύ πιο πάνω από τα 7000 μέτρα όπου κυριαρχεί το λευκό χρώμα το κρύο και η απομόνωση. Αν συνδυάσουμε αυτό το τερέν με τα ποικίλα πολιτισμικά και θρησκευτικά γνωρίσματα των φιλήσυχων κατοίκων του, το Νεπάλ έχει όλες τις προϋποθέσεις για να ζήσει κανείς μια αξέχαστη ταξιδιωτική εμπειρία.
Το ποδήλατο σαν επιλογή λοιπόν εδώ προσδίδει στο ταξίδι όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά μιας γνήσιας περιπέτειας. Η ταχύτητα του είναι σχετικά μικρή, έτσι μπορείς να αφομοιώσεις το περιβάλλον γύρω σου, να μυρίσεις, να γευτείς, να ακούσεις.
Κάνε μας συνοδοιπόρους στο ταξίδι σου...
Το ταξίδι μας διήρκεσε 45 μέρες και έγινε αυτόνομα με ποδήλατα βουνού στο κεντρικό Νεπάλ. Θα το χώριζα σε δύο μέρη, το πρώτο σκέλος ξεκινά από τη στιγμή που προσγειώθηκα στην πρωτεύουσα του Νεπάλ, το πολύβουο Κατμαντού (Kathmandu) και βρέθηκα με την υπόλοιπη ομάδα. Αρχικά περπατήσαμε αρκετά, αφού είδαμε το τουριστικό πρόσωπο της πόλης, μοντάραμε τα ποδήλατα μας, κάναμε βόλτες προσαρμογής και τα τελευταία ψώνια πριν αναχωρήσουμε.
Την 5η μέρα φύγαμε με σκοπό να φτάσουμε στην Ποχάρα (Pokhara) όπου και ξεκουραστήκαμε για να ξεκινήσουμε το δεύτερο κομμάτι. Στη διαδρομή αυτή που μας πήρε ένα 10ήμερο κάναμε περίπου 300 χιλιόμετρα σε υψόμετρα από 600 έως 2900 μέτρα με συνολική θετική υψομετρική 5000μ κυρίως σε χωματόδρομους και μονοπάτια, διασχίσαμε πολλές κρεμαστές γέφυρες, φιλοξενηθήκαμε σε σπίτια χωρικών, πανδοχεία, δοκιμάσαμε άπειρες εκδοχές φακόριζου, γνωρίσαμε ενδιαφέροντα πρόσωπα και ακούσαμε αρκετές ιστορίες.
''Αυτό που κρατώ απ’ αυτό το σκέλος του ταξιδιού είναι οι άνθρωποι, αυτό είναι ίσως το πραγματικό Νεπάλ που αξίζει να δει κανείς.''
Ανεπηρέαστο απ’ τις ορδές των δυτικών πεζοπόρων και των δολαρίων και άγνωστο στους τουριστικούς οδηγούς μπορεί να μην έχει ψηλά βουνά, έχει όμως τις μεγαλύτερες καρδιές και ανέμελα παιδιά με πλατιά χαμόγελα. Οι εικόνες αγροτικής ζωής του περασμένου αιώνα, τα πνιγμένα στο πράσινο τοπία και τα πρόσωπα που αντικρίζει κανείς ποδηλατώντας αυτούς τους διαδοχικούς ψηλούς λόφους είναι αναπάντεχα όμορφα. Ο καιρός μέχρι στιγμής μαζί μας, κάθε μέρα είχε δυνατό σχεδόν καλοκαιρινό ήλιο.
Φτάνοντας στην Ποχάρα επιστρέψαμε στην πραγματικότητα και τις ανέσεις, καθώς είναι η πόλη-βάση για τους ορειβάτες αυτής της περιοχής των Ιμαλαΐων και δέχεται μόνιμα ανθρώπους απ’ όλο τον κόσμο. Ήμασταν έτοιμοι να κάνουμε το περίφημο πεζοπορικό μονοπάτι του γύρου της Αναπούρνα (Annapurna circuit) ποδηλατώντας, Το πρώτο σκέλος τελείωσε και μας είχε ήδη προετοιμάσει!.
Μπροστά μας το δεύτερο σκέλος, άλλα 300 χιλιόμετρα αλλά αυτή τη φορά από 600 μέτρα ώς 5400 και συνολική θετική υψομετρική 19.000 μέτρα. Σηκωθήκαμε πολύ πρωί μιας και ξεκινούσαμε με εξοντωτική ανηφόρα και έπρεπε να προλάβουμε τον ήλιο. Γρήγορα η Ποχάρα (Pokhara) χάθηκε πίσω μας και μπήκαμε πάλι στην όμορφη ποδηλατική ρουτίνα μας.
Πρωινό-ποδήλατο-μπισκότα-ποδήλατο-γεύμα-ποδήλατο- βραδινό-οργάνωση επόμενης μέρας-ύπνος...
Φτάσαμε γρήγορα πιο ψηλά όπου μαζί με την παρουσία των γιγάντων άρχισε το κρύο και ο καιρός είχε τον τελευταίο λόγο στα σχέδια μας. Προσεγγίζοντας το πιο απαιτητικό και ψηλότερο σημείο της διαδρομής μας πλησίαζε και η μοναδική χιονοθύελλα που αντιμετωπίσαμε σε όλο το ταξίδι, η όποια κατάφερε να μας καθηλώσει στον οικισμό Μουκτινάθ (Muktinath) για 5 μέρες σε υψόμετρο 3800μ. Μετά από επίπονη προσπάθεια ανεβάσαμε τα φορτωμένα ποδήλατα στα παγωμένα μονοπάτια, τα τελευταία μέτρα με τα μουδιασμένα χέρια στα 5416, στο γνωστότερο και ψηλότερο σημείο της διαδρομής το πέρασμα Θόρονγκ Λα (Thorong la pass).
Η ώρα της ποδηλατικής ανταμοιβής έφτασε, κατηφόρα…ρυθμός ταχύτητα και ατελείωτο μονοπάτι για πολλές συνεχόμενες μέρες. Το σκηνικό επικό, κατάλευκα κοφτερά βουνά, γαλάζιες αλπικές λίμνες, και ποτάμια, μηδενική ανθρώπινη παρέμβαση. Αυτές τις μέρες θα τις θυμάμαι για τα σπάνια τοπία που αντίκρισα, περικυκλωμένος από αυτές τις πανύψηλες κορυφές, με ένα μόνιμο χαμόγελο.
Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή που αντιμετώπισες σε αυτό το ταξίδι καθώς και η πιο όμορφη-δυνατή;
Η πιο δύσκολη στιγμή ήταν όταν μας βρήκε κακοκαιρία ακριβώς πριν επιχειρήσουμε να διασχίσουμε το υψηλότερο σημείο της διαδρομής, έκλεισε το πάσο με αρκετό χιόνι και δεν ξέραμε αν θα λιώσει ξανά για φέτος. Οι αποφάσεις μας ξαφνικά είχαν άλλη βαρύτητα μιας και δεν διέσχιζε κανείς τη διαδρομή για μέρες κ δεν γνωρίζαμε αν τα camps στην άλλη πλευρά λειτουργούσαν έτσι συζητήσαμε ακόμη και να εγκαταλείψουμε και να γυρίσουμε πίσω. Ευτυχώς οι επόμενες μέρες είχαν όλες δυνατό ήλιο, αποφασίσαμε να περιμένουμε όσο μας επιτρέπει ο χρόνος και να το προσπαθήσουμε, ευτυχώς μετά από 5 μέρες αναμονής τα καταφέραμε.
Η πιο όμορφη στιγμή είναι αμέσως μετά την δυσκολότερη και φυσικά είναι αυτή που βλέπεις το στόχο σου να γίνετε πραγματικότητα. Στα 5416 μέτρα, με το ποδήλατο, τι στιγμή! Για λίγα λεπτά σε μέθη χωρίς πολλά λόγια, μερικώς από την έλλειψη οξυγόνου και την υπερπροσπάθεια, απολαύσαμε την κορύφωση της πολυήμερης προσπάθειας μας, αγκαλιαστήκαμε, πανηγυρίσαμε, βγάλαμε φωτογραφίες… Γρήγορα όμως συνήλθαμε γιατί έπρεπε να συνεχίσουμε την κάθοδο πριν νυχτώσει.
Πως θα περιέγραφες τον ιδιαίτερο πολιτισμό και τους ανθρώπους του Νεπάλ;
Είναι δύσκολο να περιγράψεις τον πολιτισμό του Νεπάλ καθώς είναι ένα μωσαϊκό διαφόρων εθνοτήτων της Νότιας Ασίας και οι άνθρωποι και τα έθιμα τους διαφέρουν αρκετά από περιοχή σε περιοχή. Γενικά οι άνθρωποι του Νεπάλ είναι φιλικοί, ζεστοί και φιλόξενοι. Είναι περήφανοι για τις παραδόσεις, τη θρησκεία, τη μουσική, τον πολιτισμό τους και έχουν τεράστιο σεβασμό για τους επισκέπτες στη χώρα τους. Η πνευματικότητα είναι επίσης πολύ σημαντική και η καθημερινή ζωή είναι γεμάτη τελετουργία και προσευχή προς τους θεούς, που είναι παρόντες στον κόσμο τους και όχι μια αφηρημένη αντίληψη. Ινδουιστές και Βουδιστές ζουν μαζί και μοιράζονται τους τόπους λατρείας και προσευχής σε απόλυτη αρμονία, χωρίς εντάσεις.
Δώσε μας τρεις λέξεις με τις οποίες θα περιέγραφες την συνολική σου εμπειρία!
Πετάλ – Προσήλωση - Τοπίο (+ Μπισκότα)